Τέτοιος εστάθηκε πάντα ο κόσμος. Μία κοινωνία από χριστιανούς ποτέ δεν υπήρξε! Τούτο, Πανιερώτατε, είναι ένα θλιβερόν εξαγόμενον εις το οποίο φθάνει κανείς, όταν με παστρικόν νουν και καθαρήν καρδίαν βαλθή να εξέταση την πρόοδον των δύο θηρίων ΠΛΑΝΗΣ και ΑΝΟΗΣΙΑΣ εις την κοινωνία. Αλλ' επειδή θλιβερό, είναι ίσως για τούτο που πρέπει να το αθετήσωμε και να πασχίσωμε να το κρύψωμε; Αλλ' αν εκρύωαμε το χτικιό μας, Πανιερώτατε, μέσα στο στήθι μας, ήθελε με τούτο ακουστούμε καλήτερα; Ήθελε γιατρεφτούμε γληγορότερα; Άι Πανιερώτατε, ο Διάολος σκιρτά εν χαρά και αγαλλιάσει, βλέποντας μας να σκεπάζωμε τες κατρεγαριές μας. Ο Διάολος του οποίου αντιπρόσωπος εις τον κόσμο είναι το ΙΝΤΕΡΕΣΟ. Το ΙΝΤΕΡΕΣΟ το οποίο φαρμακεύει τες καρδιές μας, σκοτίζει το νου μας, και μας παραορμίζει από την ηθικήν του Ευαγγελίου. Το παράτροπο Ιντερέσο μας αμπόνει στον κατήφορο της αδικίας και μια φορά που η κοινωνία επήρε την χύση σ' εκειόν τον κατήφορο, μήτε χέρι θεού δεν ημπορεί πουλιό να τήνε βαστάξη. Μήτε χέρι Θεού! Ναι, Πανιερώτατε και θέλω να πω πως το βρίσκω δύσκολο, πάρα πολύ δύσκολο. Ένας μοναχός Ιούδας εσκόρπησε δώδεκα αγαθούς συντρόφους· τι μπορούμε να ελπίσωμ' εμείς σήμερα που τα δώδεκα δέκατα τρίτα της κοινωνίας μας είναι ριζοσπάστες!...
Εσταυρώθηκα, Πανιερώτατε, πως σου φαίνεται! Σέρνω στα Δικαστήρια έναν Ταρτούφο που μόκλεψε το δομό μου κ' εκείνος εις απάντηση παρουσιάζει τες ποίησες μου για ν' απόδειξη πως είμαι άθεος· και οι πνευματικοί του τόπου του φτιάνουνε ψευδομάρτυρες!...
Βγαίνω να συντρέξω στες εκλογές, και σ' όλα τα χωριά χύνεται η φωνή να μην ψηφήσουν τον αθεόνε. Προστρέχω στην Εκκλησία για όλες εκείνες τες ιερόπραξες που μου διορίζει ο Αστικός Νόμος, και το συνηθισμένο μπόδιο, η κατηγορία της αθεΐας πέφτει δίπλα σαν τον Αλκιβιάδη μέσα στον δρόμο για να μην περάσω! τώρα δεν μένει άλλο πάρι και τα μαγαζιά να μου αρνηθούν το καθημερούσιο!... Μα σε τέτοια θέση βαλμένος, ήθελ' είμαι άξιος κατηγορίας αν, βαρεμένος τέλος πάντων, απαρατούσα του Χριστού τη θρησκεία, κ' εβανόμουνα κ' εγώ τώρα στα γεράματα να πιάσω τη θρησκεία του τόπου;
Είναι όμως κάποια πράγματα που δεν ημπορούνε να γένονται αργά. Εγώ δεν ήθελε μπορέσω πουλιό να δεχθώ για θεότητά μου ούτε την αξιογέλαστην ΑΝΟΗΣΙΑ που δειλιάζει τους πλανεμένους, ούτε το συχαντερό ΣΥΜΦΕΡΟΝ οπού καταστένει μισητούς τους πλάνους. Σε κάθε τέχνη χρειάζεται κανείς να μπαίνη από μικρός και μάλιστα, Πανιερώτατε, η τέχνη της Πλάνης, για να μπορή να κάνη δουλειές, χρειάζεται κλασικότητα. Είναι τόσοι που, αφ' ου επεράσανε τη ζωή τους πλανώντες ετελειώσανε στο ύστερο με το να χάσουνε διόλου, αχ, την καρδιά τους την αίσθηση της αλήθειας, και να πεισθούνε κι εκείνοι σ' εκείνα που στην αρχή κερδοσκοπικώς μόνον εδιδάσκανε!... Εκείνοι τότες είναι Πατέρες! Εκείνοι εξασφαλίσανε στον εαυτό τους τη συμπάθεια και τα κέρδη όλα της δημόσιας άπατης, και είναι πλέον βέβαιοι να μπορέσουνε να θραφούνε και να παχύνουνε μέσα στο βούρκο του όχλου, ενώ ένας νεοσύλλεχτος μισογέροντας ήθελε ψοφήσει τση πείνας.
«Τα μυστήρια της Κεφαλλονιάς» τού Ανδρέα Λασκαράτου
ntereso (eo)
- το ενδιαφέρον
- η χρησιμότητα
- το κέρδος
- η τάση προς, η κλίση
interesso (ιντερέσο τό) = κέρδος, συμφέρον: «Αυτός κοιτάζει πολύ το ιντερέσο του»
Διαχειριστης : Ανδρεας Λακαρατος...ενας μεγαλος δημοσιογραφος...Ηρωας της Πατρωας Φιλοσοφιας οπως τον ονομασε ο Παλαμας...
και αγιος των γραμματων..ο Παπαδιαμαντης οπως τον ονομασε ο Καβαφης...
δεν θα σταθω στα γραφομενα του Ανδρεα..θα ηταν ιεροσυλια...ηθελε θαρρος...και ηρωισμο...και ο Ανδρεας τα ειχε...δεν του εδιναν τα μαγαζια τροφιμα...κινδυνεψε να πεθανει της πεινας ο ιδιος και η οικογενεια του... τον φυλακισαν...τον εξορισαν...αντεξε...και δεν αλλαξε...εμεινε στην Ιστορια...σαν Ηρωας...
ιντερεσο...το συμφερον της τσεπης τους κοιτανε οι καλογεροι και οι παπαδες ..ανθελληνες εχουν ενα μισος κατα της Ελλαδας....θελουν τους ελληνες-δες δουλους..
μιλαει...για εκλογες..για τον Αλκιβιαδη....αλλου βλεπει το Μελλον ..ειχε οραματα και προσδοκιες...δεν ηταν αθεος...ηθελε την Πατρωα Θρησκεια...Δελφους...Ελευσινια μυστηρια...αλλα εχει δωσει Χρησμους...εδινε συμβουλες...
καποιοι Χρησμοι εχουν γινει...μιλουσε για το Μελλον και οχι για την εποχη του...ηταν πολυ μπροστα......το νησι του ...που αγαπησε η Κεφαλονια τον τιμησε με Ανδριαντα...
ειχε μια εφημεριδα ...το λυχναρι...που αφησε Ιστορια...
δεν ειναι μονον ο Καβαφης...ο Καζαντζακης...ο Παπαδιαμαντης...
ειναι και ο Ανδρεας Λασκαρατος και Εμ Ροιδης...που ειναι αφορισμενοι..δυσκολα τα τηλεοπτικα καναλια και οι εφημεριδες ...να πουν και για τους δυο...
για τα Μυστηρια της Κεφαλονιας ...και την Παπισσα Ιωννα....
και οι δυο ειναι γνωστοι διεθνως.....δεν ηταν δημοσιογραφισκοι...της δεκαρας ...αγραμματοι....ειχαν κυρος μεγαλο......τους διεσυραν...και αφορισαν...
τιποτα δεν καταφεραν...ελπιζω συντομα...να ερθουν στην επικαιροτητα...
με τον ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ ΚΡΑΤΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ...
μονο ετσι θα βγει η Ελλαδα απο την κριση...
αλλες μαγικες λυσεις δεν υπαρχουν...
οσο για τα λιβανια...μια ακομη λυση...οπως στην Ολλανδια...να παρει τελος το παραεμποριο...
ιντερεσο...συμφερον...κερια και λιβανια...ημαρτον...
στην Πατρωα Φιλοσοφια...δεν υπαρχει αθεια...
υπαρχει...το πνευμα...η ψυχη....οι δαιμονες..οι μουσες ..οι μοιρες...
ερρωσθε και ευδαιμονειτε...
ειμαστε Ελληνες-δες...στο γενος και στο εθνος....
Ελληνες ειναι οσοι γνωριζουν την Ελληνικη παιδεια...ειτε μαυροι ειτε ασπροι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου